Studio tańca to dzisiaj nie tylko miejsce, gdzie można się nauczyć kroków tańców użytecznych. Konkurencja szkół tańca jest bardzo duża, dlatego ich właściciele dwoją się i troją żeby przyciągnąć do siebie klientów. Studia tańca proponują swoim kursantom naukę tańców orientalnych, intensywne zajęcia taneczne, które mają za zadanie nie tylko nauczyć tańczyć, ale także pomóc w zrzuceniu kilogramów, zajęcia taneczne dla dzieci itd. Ostatnimi czasy w zagranicznych studiach tańca coraz popularniejsze stają się zajęcia taneczne, które są swego rodzaju terapią psychologiczną. Chociaż w Polsce to nowość, to za oceanem terapia tańcem znana i praktykowana jest od kilkunastu lat. Początkowo terapię tańcem prowadzono głównie w szpitalach lub ośrodkach zajmujących się leczeniem osób z problemami natury psychologicznej. Jednak wraz z rosnącym zainteresowaniem na prowadzenie takich zajęć decyduje się coraz więcej szkół tańca. Zajęcia z terapii tańcem prowadzone są przez osoby, które oprócz tego, że są mistrzami w tańcu, to jeszcze dobrze zaznajomiły się z psychologią. Zazwyczaj są absolwentami wyższych studiów psychologicznych albo specjalistycznych kursów.Studio tańca, które chce mieć w swojej ofercie takie zajęcia, musi więc zatroszczyć się o odpowiednią kadrę instruktorską. Terapia tańcem to element terapii psychologicznej osób chorych na depresje, borykających się z uzależnieniami, nie umiejących radzić sobie z agresją lub nie potrafiących odnaleźć się w otaczającym świecie. Te terapeutyczne zajęcia w studiu tańca dedykowane są też osobą, które mają problemy z porozumiewaniem się i nie umiejącym wyrażać swoich emocji. Terapia tańcem pozwala otworzyć im się na świat i wyrzucić z siebie złą energię, którą przez lata w sobie gromadziły. Takie zajęcia odbiegają nieco formą od tradycyjnych zajęć w studiach tańca, aczkolwiek nadal duży nacisk kładzie się tam na naukę prawidłowego ruchu. W Polsce tylko nieliczne szkoły tańca zdecydowały się na prowadzenie takich zajęć. Zamiast w murach studia tańca, terapeuci organizują takie zajęcia w innych placówkach np. w domach dziecka albo w szpitalach, gdzie pacjenci są zachęcani od udziału w nich przez swoich lekarzy.
